Langsung ke konten utama

Drama Basa Jawa - Eman Kilangan Sandal


Dialog
Esuk-esuk srengenge wis mlethek lan njebul saka turone Eman, si bocah mbeling urung gelem tangi. Yo wis ngunu isine Eman sabendino.
Mbok Sum      : Le, tangi le ! wis padhang jingglang kok kowe sek mlungker ae.
Lela                 : Percuma mbok. Ora bakal dirungokake karo Cak Man.
Mbok Sum      : Gugahen kono. Guyangen banyu pisan lek gak gelem tangi
Lela                 : Siap mbok. Tapi….
Mbok Sum      : Lapo maneh??
Lela                 : Ngkok kasure teles kabeh, paling yo cak man gak ngurusi.
  Wes tenang ae, aku duwe cara dewe.
Lela                 : (bengok-bengok nang kupinge Eman) ‘KOBONGAN-KOBONGAN..
   Tulung… tulung… tulung..
Eman               : (gragapan) opo… opo.. kobongan??? (kaya kabeh diinteri)
Mbok Sum      : Ssssttttttt…….. iki yo lapo se?
                          Eman               : Lho mbok ana kobongan, gak ngungsi ta? (jek bingung)
Mbok Sum      : Kowe iki ngelindur ta?
Lela                 : Hahaha… haha… iyo aku. Tak bujuki sampean. Salahe dewe gak tangi-tangi.
Eman               : Ooo… arek cilik kurang ajar kowe iku.
Lela                 : Babah se, anggite sampean iku gak cilik ta?
Mbok Sum      : Halaah... podo cilike ae lok-lokan barang. Wes ndang nimbo kono Man,
Eman               : Sek talah mak, bener jare sampean. Podo cilike lha iku irunge… hahaha
Mbok Sum      : Lhe… lhe… tak untal kowe lak enak (Eman mlayu)
Pak RT            : Assalamualaikum. Ono opo iki mbok?
Mbok Sum      : Waalaikumsalam. Iki lho Pak RT, Eman terus. Wes biasane nggawe kisruh.
Pak RT            : Oalah. Yahmono yahmene kok Eman terus. Kowe gak isinn ta Man? Dadi lakon
  bandmu a...
Eman               : Lha lapo isin. Wong aku klambian om.
Lela                 : Halah… ngomong ae sampean gak duwe isin. Yo seh?
Eman               : Kowe iku mesti melok-melok !! meneng ngunu lho.
Mbok Sum      : Wes mboh Man. Dikandani kok gak kenek. Ngelu aku mikirno kowe.
Eman               : Yo wes gak usah dipikir ! ngunu ae repot.
(bengok-bengok nang ngarep omahe Lela)
Ijat                   : La.. ela.. ela.. e e e.. under my umbrella. Terno aku nang Jagalan. Cepet La !
Lela                 : Bengak-bengok nang omahe wong. Gak duwe omah ta?
  Opo? Imah mlaku dewe?
Pak RT            : Aduh Nak, ojo bengak-bengok ae. Wes ndang terno Ijat kae lho..
Lela                 : Enggeh Bu, Izah pancen rada saliwang.
  Mbok aku mlaku-mlaku dhisek (saliman)
Mbok Sum      : Iyo Nak terno sampek omahe ae yo. Ndang mbalio.
Lela                 : Lealha Mbok, gak mlaku-mlaku laan aku. (nyelonong ngalih).
Eman               : Heh, gak pamitan karo mas mu ta Lel?
Ijat                   : Lel, ndang cepet, koncoku selak garing lho.
Mbok Sum      : Jat mreneo! Bengak-bengok ae, lapo nang Jagalan? Ngguwak Eman ta?
Eman               : Iling Mbok anak dhewe diguwak, angel lho nggawene seng ngganteng e sak deso iki.
Ijat                   : Omongan mu Joh. Iku lho Mbok konco ku jek tas muleh teko Gua Hiro.
  Arepe nang omah ku lha dalah kesasar.
Pak RT            : Yo ndang budhal, sak no konco mu ngkok nangis. Gak eneg balon kotak ndek
  kene.
(Lela lan Ijat nang jagalan)
Eman               : Pak RT karo Mbok iki kok gak nggenah blas e, anake dewe dikacangno ngene.
Pak RT            : Hush ! jek apik kowe diingoni mbokmu. Kuwalat kapok lho yo
Eman               : Sopo sampean ? nguwalatno aku
Mbok Sum      : Ati-ati Man, suwe-suwe kowe ngkuk kecewa lak sampek nggawe aku mangkel
Eman               : Lho mbok, dungane kok elek ngunu se?
Mbok Sum      : Bah !
Pak RT            : Sabar mbok, ngene ae Sampean jaken Eman ngaji saben sore sing karo Bu Haji
  iku lho.
Mbok Sum      : Oh iyo yo, Wes Man, ngkuk sore kowe kudu melu aku. Lek gak, awas yo
Eman               : Haaah….. ?? moh aku. Campur ibu-ibu
(Nang jagalan, Ijat ngomong dewe.)
Ijat                   : Oalah Lela, ngeterno sampek omah ku tok, yo dadi gawe.
  Iki pisan endi Juki ??
Juki                  : Assalamualaikum Ijat. Iki lho aku, Juki. Sak jam aku muter-muter ora
  ketemu-ketemu.
Ijat                   : Karo aku ?
Juki                  : Ora, karo sandalku iki lho. Sisihan seh.
(Bu Haji moro)
Bu Haji            : Assalamualaikum. Iki sopo nguncal-nguncal sandal sasisih?
  Kowe ngerti ta le?
Ijat + Juki        : Waalaikumsalam Bu Haji.
Juki                  : (Nyaut sandal) La iki sandalku. Matur nuwun Bu Haji, Alhamdulillah rupane
  teng Panjenengan, Aman sehat wal afiat sandal kula.
Bu Haji            : Waduh.. waduh, waduh, endel tenan bocah iki! Sopomu Jat?
Ijat                   : Koncoku Bu, naminipun Juki.
Juki                  : Hehehe.. Juki Juki Bu Haji.
Bu Haji            : Iyo gak opo-opo Ki. Omahmu endi le sampe kesasar nang Jagalan?
Juki                  : Wah.. omah, sandal iki wae aku ditukoake karo Wong Tuwaku kok Bu.
  Jelasipun, kula mboten saget tuku omah.
Ijat                   : Omahe wong tuwamu endi?
Juki                  : Sepurane Jat, lali gak tak gowo. Tasku uwes abot. Nggawa omah,
  lak gak mlaku-mlaku aku. GAK KUAT -_- (ekspresi datar)
Bu Haji            : Arek iki gak waras ta Jat? (bisik-bisik)
Ijat                   : Gak ngerti aku Buk, uwes suwi gak ketemu.
Juki                  : Hello... Wulan Ramadhan kok ngerasani, jare kancaku nang SMKNUSA :
  “GAK ILOOK”.
Bu Haji            : Nang kini aku Bu Hajine. Sopo le iku jenenge?
Ijat                   : Jawab sing jujur lo..

Juki                  : Oke. Moro o nang SMKNUSA Joh, nggoleko kelas X-MKT, ana arek jenenge
  Dalipe, lha iku jejerane.. Golekono Hpne.. La iku !!
Ijat                   : HP..!!
Juki                  : Lanjut, nyalano Hpne bukaen inboxe, SMSe ana nang kunu.
Bu Haji            : SMSe arek iku maeng Juk?
Juki                  : Mboten Bu Haji, SMSe pacare sing nang Hpne.
Ijat + Bu Haji  : GUBRAK.. GLODAK !!
Juki                  : Ojo ngunu, sing apik toh karo adek Juki :D
Bu Haji            : Uwes-uwes Lee, mandek ndagele. Poso-poso mengko mokel lo..
Ijat                   : Bu Haji.. sabar, orang sabar cepet dapet pacar. (Blak-blakan)
Bu Haji            : (mencep) Gak usah dibahas. Juki, gelem melu pengajian karo Ijat?
Juki                  : Insyallah Bu Haji, mumpung isih Ramadhan.
Ijat + Bu Haji  : Ramadhan yo nang kelase, lungguh karo Fauziah.
Juki                  : (ngguyu) Lapo ..? Cemburu ta?
Bu Haji            : Lalapo? (melet nang Fauzia) Iki isien formulire?
Ijat                   : (moco Formulir)
Ijat                   : Nami?           
Juki                  : Raden Putra Juki Satria Mesin Olong Seneng Dagelan Ning Jedhing.
Ijat                   : Sekolah?
Juki                  : SMK Negeri Arabi Sing Ayu Wae
Ijat                   : Alamat?
Juki                  : Numpak bus Akas jurusan Pasuruan, Probolinggo, Denpasar.
  Ana kreta Ladju numpak o, mudun keras. Numpak len nganti terminal.
  Oper len ijo jurusan endi ae. Terus ae... mudun pengairan Arabono.
  Mlaku terus ono kali nganti ketok umbul-umbul warna kuning.
Bu Haji            : Omahmu le?..
Juki                  : Ketua RTku Bu. Terus ae, sampek perempatan Pos Ojek Sepeda Onthel.
  Ana omah tingkat 2 dicat putih, latar amba, taman ana. La... iki aku gak mbujuk.
Ijat                   : Sugih men kowe ki.
Juki                  : La iku, tonggo ngarep omahku sing sugih.
Bu Haji            : Ealah le.... le. Jawaban kok gak iso digubris. Yo wes ndi, tak gawa mulih.
Ijat                   : Niki buk.
Juki                  : Waalaikumsalam Bu Haji
Bu Haji            : Aku durung salam le. Assa...
Ijat + Juki        :  Wa’alaikum salam... :v
(Nang Pos Ojek)
Tamim             : Woi bro. lapo mecucu koyok ngunu ? tambah elek kon.
Eman               : Ngunu ta? Koncone dewe jare elek. Aku wes eroh. Gak usah diomong-omongno.
  Yo podo eroh. Ngunu-ngunu aku yo anake mbokku.
Tamim             : Berarti mbokmu la’an sing elek.
Eman               : Lho ya. Duduk aku lo yo seng ngomong. (rodok bengok)
Tamim             : Ono opo she?
Eman               : Aku dipekso karo pilihane mboku.
Tamim             : Opo? Sing temen Man (kaget)
Eman               : Iyo Mim. aku yo rodo wedi karo mbokku.
Tamim             : Opo kowe wis siap? Ilengo kowe jek cilik, Ayu ta?
Eman               : Apane, ibu-ibu kok ayu. Yo wes koyok mbokku ngunu.
Tamim             : Astaghfirullahaladzim. Edan iku Man. Edan tenan !
Eman               : He.. kowe lapo? Edan-edan barang.
Tamim             : Lha iyo, awakmu jare kudu nuruti pilihane mbokmu
Eman               : Sakjane, iku yo sarane Pak RT.
Tamim             : Lho?? Astaghfirullahaladzim Man. Saknone kowe, seng sabar yoh...
Eman               : Sek ta? Lapo kowe nyebut nyebut ae?
Tamim             : Kapan iku dilaksanakno?
Eman               : Ngkuk sore.
Tamim             : Opo? Wes nggolek penghulu ta?
Eman               : Hehhh? Lha lapo athek penghulu, anggite aku kate kawin aa?
Ijat & Imah     : (moro-moro teko) opo kawin?
Ijat                   : Eman kate kawin, karo mbok-mbok?
Ijat & Imah     : Huahahaha
Eman               : Ojo ngawur ta kowe? Sopo sing kate kawin?
Tamim             : Lha iku maeng.
Eman               : Maksutku, aku dikon mbokku melu pengajian Ibu-ibu. Karepe ben aku tobat.
  Ngunu lho.
Kabeh              : Owalah…
Ijat                   : Lha ngkok kowe lak dadi dasteran Man.
Imah & Ijat     : (ngguyu)
Eman               : He.. ojo kurang ajar karo aku
Tamim             : Iyo. Ngejak geger ta?
Ijat                   : Hem… (ngece) anggite aku wedi ?
Imah                : Kecil kowe iku. (ngece)
(kabeh kate gelut)
Bu Haji            : Astaghfirullahaladzim. !! Ancen bener jare Rhoma Irama.
  “Darah muda darahnya para remajaa”
Kabeh              : Jeng jeng jeng
Bu Haji            : Yang selalu merasa gagah, tak pernah mau mengalah a.. aa..
Kabeh              : DARAH MUDA
Bu Haji            : Ono opo maneh? Bendino kok geger ae.
Eman               : iku lho Bu Haji, Ijat karo Imah ngelok-ngelokne aku. Yo gak trimo se?
Ijat                   : Halah.. biasane kowe yo ngelokno aku ngunu
Imah                : yo
Ijat                   : Tapi sing tak omong lak bener se?
Imah                : Yo
Ijat                   : Salahe dewe mbeling
Imah                : Gak… ehh, yo…
Bu Haji            : Wes buyar. Mending nglakoni hal-hal sing positif. Ora kok gelut ae
(Sorene nang masjid.)
Bu Haji            : (kabeh podo kumpul)  Assalamualaikum…(banter) ya ahli kubur( irih)
Jamaah            : Waalaikumsalam wr.wb
Bu Haji            : Jamaah...
Jamaah            : Njeeehh...
Bu Haji            : Nggeh pun. Saiki ayo di bahas masalah nakale arek nom-noman.
  Mau isuk, ana bocah papat arep geger. Yo opo iku?
Mbok Sum      : Eman ta Bu Haji ? Ancene kowe iku senengane geger tok Man, Jian !
Eman               : Aku maneh
Kabeh              : Lha sopo mane lak gak kowe ? (ambek julek-julek eman)
Juki                  : Assalamualaikum. Sepurane Bu Haji kulo telat.
Bu Haji            : Waalaikumsalam. oh yo gak popo leh. Ibu-ibu iki ono anggota anyar jenenge
  ‘Juki’
Juki                  : (ngguyu) Monggo.
Eman               : lho Mim, asli Juka-juki.
Tamim             : iyo. ayu e.
Ijat                   : hemm… (mencep) ayuan aku kok, hehehe.
Imah                : He… he… ayu gundul mu… lanang kok ayu, loroh a motomu kabeh…?
Tamim             : (ngucek motone) Lo lanang ta…?
Ijat                   : Iyo, kancaku paling gak nggenah kok iku.
Lela                 : sssttt… rame ae yo.
Eman               : Lak rame kabeh.
Juki                  : (lungguh sanding Eman) wes suwe ta Mas melok iki ?
Eman               : Oow… yo yo lah. Aku iki kayak-kayak o dijuluki Pak Ustadz.
Juki                  : Oohh… ngunu ta.
Lela                 : Preeettt... kok kejujuren kowe iku.
Juki                  : Lucu kowe. Jeneng kowe sopo Mas ?
Eman               : Kenalno. Emando Bieber Van Persie.
Lela                 : Heleh.. eman bibir kayak ban wesi kae ta ?
Juki                  : Hahaha… Mas Eman karo adheke kok lucu banget yo.
Eman               : Mas Juki engko mulehe karo aku yo ?
Tamim             : lha aku Man ?
Lela                 : Sampean ambek Mas Ijat, Mbak Imah ae lho. Hahaha…
Tamim             : (ngece) He.. mosok aku mlaku ambek topeng monyet ??
Ijat & Imah     : (mencep)
Ijat                   : Sepurane yo. Mosok aku bareng karo walang sangit ??
Ijat & Imah     : wleek…
Bu Haji            : ehm.. ehm.. wes mari kenalane ?
Kabeh              : Saaammmpuuunnn.
Bu Haji            : Dadi, ibu-ibu sampean kabeh kudu nuntun anake dhewe-dhewe ben ora
  kecanthol gawean-gawean sing elek. Kayak gasakan, mabuk-mabukan, lsp.
  Di didik supaya dadi wong jujur. Ogak kok mari korupsi,
  terus nang Mbali ndelok tenis. Ono yo an sing jare berobat nang Singapur tapi
  gak moleh.
Tamim             : lha yo. Astaghfirullah.
Mbok Sum      : Koyok kowe iku Mim.
Tamim             : Anak sampean yo yo ae.
Bu Haji            : Gak moleh-moleh. Opo pesawate ban e kempes. Dadi di kumpo sek.
  Ndilalah kumpo e keri.
Mbok Sum       : Wah, nuntun la’an ?
Bu Haji            : Dadi mari ngene opo sing elek ditinggal sing apik ayo di gowo muleh.
Juki                  : Nggeh Bu Haji. Tapi aku ana urusan liyane iki. Dadi aku pamit sek.
  “Assalamualaikum.”
(Wektu mulih saka masjid.)
Bu Haji            : Wes yo rek aku tak mulih sek.
Imah                : Nggeh Bu Haji.
Bu Haji            : Assalamualaikumsalam wr.wb
Imah                : Waalaikumsalam wr wb
Bu Haji            : Kok durung mulih mah,
Imah                : Kulo ngrantosi Ijat, Bu Haji.
Bu Haji            : Lo kate nang ndi?
Imah                : Kulo bade blonjo bu,, hehehe..
Bu Haji            : Blonjo opo mah, aku gak mok kei.
Imah                : Heheh... klambi riyoyo Bu Haji.
Bu Haji            : Poso jek intuk 6 kok wes tuku klambi riyoyo.
Imah                : Mangkeh lak ngrentosi kate riyoyo rego kabeh mundak Bu Haji.
Bu Haji            : Iyo wes aku tak mulih sek, wes salam se aku mau.
Imah                : Sampun Bu Haji.
(Moro-moro.)
Bu Haji            : Lo sandalku kok ilang.
Imah                : Wonten napa bu? (marani Bu Haji)
Bu Haji            : Sandalku ilang Mah.
Imah                : Lo kok saget Bu Haji. Bu Haji mbonten supe ta? ngagem sandal kok sisihan.
Bu haji             : Aku iki yo jek enom Mah. Mosok wes lalian.
Imah                : Paling nggeh Eman Bu sing njupuk.
Bu Haji            : Heehhh... gak oleh su’udzon, poso-poso lo !
Imah                : Lha terus sinten lak mboten Eman.
Bu Haji            : Be’e kowe sing njupuk, kowe  sing ndurung mulih dewe ngunu.
Imah                : Lo kok aku Bu, lha jarene mboten angsal su’udzon.
Bu Haji            : Yowes aku tak mulih sek
Imah                : Kondur nggem nopo?
Bu Haji            : Yo kepaksa nyeker aku
Imah                : Owalah bu, bu kok yo mesa’ne temenan sampean iku.
Bu Haji            : Hhuuuusssttt.. meneng o. (isin)
Imah                : Hahahah...
(Dina keloro, gantian sandale Eman sing ilang nang masjid.) (mulih saka masjid)
Eman               : Lhuala sandalku ilang. Sandal anyar iku.
Ijat                   : Halah sewu telu ae lho.
Eman               : Nyeker dech !
(Menene muleh ngaji, sandhale Eman ilang maneh.)
Eman               : Wes mboh !! Sandhalku ilang terus.
Mbok Sum      : Ancene edan. Kelangan kok sampek bolak-balek.
Tamim             : Kowe gak salah ndeleh ta ?
Lela                 : Iyo. Sampean lak pikun sakdurunge wayahe se ??
Ijat                   : (ngenyek) kuwalat se ?
Lela                 : Pak RT, yok opo iki ?
Pak RT            : Iki kudu di basmi cepet-cepet.
Bu Haji            : Ngene ae, engkok mari magrib ayo di inceng sopo sing njupukan.
(Mari magrib..)
(Juki mlayu-mlayu dipergoki Eman.)
Eman               : lho, Ki lapo kowe mlayu-mlayu ?
Juki                  : Ee.. Cak Eman. Gak popo. Olahraga Cak. (gragapan)
Eman               : Sek-sek, aku kok koyok gak petuk kowe wingi.
Juki                  : Ee..aa.. aku.. aku wingi..
Tamim             : Man, sandalku ilang Man.
Ijat                   : Dadak aku yo yo. Ilang sisih.
Bu Haji            : Uwes di dengkek a maling e ?
Pak RT            : Iyo. Wes ta ?
Imah                : Maeng sing mlayu rene. Kowe petuk a Man ?
Eman               : Gak i. Aku mek petuk Juki,
Tamim             : Edan. Maling saiki nyolonge gak sandal sak pasang.
Ijat                   : Iyoh. Nyolong ae sisihan.
Bu Haji            : Kok maling. Rai ne wong ae saiki yo sisihan.
Pak RT            : Lha kok ?
Bu Haji            : Lha yo se ? sisih lanang sisih wedok.
Kabeh              : Hahahahahaha……
Lela                 : (menggos-menggos) lha iku maling e.
Eman               : Ndi ?
Lela                 : Juki iku lho ?
Juki                  : Lho ? apa buktine ??
Eman               : Opo sing mbok gowo ?
Ijat                   : (ngrebut) lha iki sandalku.
Mbok Sum      : Lhealah le.. ganteng-ganteng kok nyolongan.
Bu Haji            : Ya Allah. Juki.. lapo kowe njupuki sandale wong-wong ?
Juki                  : Lha jare Bu Haji tinggalen sing elek-elek jupuken sing apik-apik. Yo sandal e
  sing apik tak jupuk. Terus sandalku sing elek tak tinggal.
Kabeh              : Ealahhh… GLODHAK !!! Jukkkkkkkkkkiiiiiiiiiiiii…….. :P
TAMAT

Komentar

Postingan populer dari blog ini

Recount Text - B.J. Habibie

B.J. HABIBIE Bacharuddin Jusuf Habibie known as BJ. Habibie was born on 25 June 1936. He was the Third President of the Republic of Indonesia (1998-1999). Habibie was born in Parepare, South Sulawesi Province to Alwi Abdul Jalil Habibie and R.A. Tuti Marini Puspowardojo. His father was an agriculturist from Gorontalo of Bugis descent and his mother was a Javanese noblewomen from Yogyakarta. His parents met while studying in Bogor. When he was 14 years old, Habibie’s father died. Following his father’s death, Habibie continued his studies in Jakarta and then in 1955 moved to Germany. In 1960, Habibie received a degree in engineering in Germany, giving him the little Diplom-Ingenieur. He remained in Germany as a research assistant under Hans Ebner at the Lehrstuhlund Institut Fur Leichtbau, RWTH Aachen to conduct research for his doctoral degree In 1962, Habibie returned to Indonesia for three months on sick leave. During this time, he was reacquainted with Hasri Ainun...

Descriptive Text - Taj Mahal

Taj Mahal                 Taj Mahal, an epitome of love, is actually a mausoleum. Standing majestically on the banks of River Yamuna, the Taj Mahal is synonymous to love and romance. Taj Mahal was constructed by Mughal Emperor Shah Jahan in the memory of his beloved wife and queen. The name “Taj Mahal” was derived from the name of Shah Jahan’s wife, Mumtaz Mahal, which means crown of palaces.             Taj Mahal represents the finest architectural and artistic achievement. The mausoleum was constructed of pure white marble. The white marble is inlaid with semi-precious stones (including jade, crystal, lapis lazuli, amethyst and turquoise) that form the intricate designs. Its central dome reaches a height of 240 feet (73 meters). The dome is surrounded by four smaller domes. Four slender towers, or minarets, stand at the corners. Inside the mausol...

Kisah dan Pesan Mulia - Anak dari Batu "Ibnu Hajar"

Anak dari Batu Gambar Ilustrasi Ibnu Hajar Sebelum menjadi ulama besar yang sangat produktif dalam menghasilkan berbagai karya, Ibnu Hajar saat masih menuntut ilmu terkenal sebagai seorang anak yang bodoh dan bebal. Ia pernah merasa putus asa dan lari dari tempat ia belajar karena merasa sangat tidak paham dengan ilmu yang diberikan guru kepadanya. Semakin ia diberi penjelasan, maka semakin ia tidak mengerti maksudnya. Waktunya  lebih banyak untuk menyendiri dan merenung di pinggir sungai. Pada saat merenung, mendadak ia tersentak oleh tetesan air pada batu yang didudukinya itu. Ternyata pada satu sisi batu dimana air tersebut menetes, terlihat ada lubang disana. Dari situ kemudian tumbuh lagi semangatnya untuk belajar, karena ia berkeyakinan jika batu saja dapat berlubang oleh tetesan air, tentu hati manusia yang lunak akan terhembus pula oleh siraman ilmu pengetahuan. Akhirnya sejarah mencatat Ibnu Hajar al-Asqalani sebagai ulama yang hebat dan terkenal deng...